12 grudnia klasa IIb pod eskortą wychowawcy i pana pedagoga udała się wycieczkobusem do krainy opływającej czekoladą. Gorzka, mleczna, biała, deserowa, z orzechami czy bakaliami, każda jej odmiana kusiła nas swoim smakiem i zapachem.  Z chęcią podążaliśmy śladami tej niezwykłej substancji. Zaopatrzeni w fartuchy i czepki na włosy udaliśmy się na halę produkcyjną, gdzie z ogromnym zainteresowaniem przypatrywaliśmy się kolejnym etapom wędrówki czekolady. A dokładniej zapoznaliśmy się z procesem technologicznym produkcji czekolady z degustacją włącznie.  A to wszystko za sprawą uprzejmości dyrektora fabryki TERRAVITA, który umożliwił nam zwiedzanie tego czarodziejskiego miejsca i chętnie odpowiadał na pytania zadawane przez naszych uczniów.

W trakcie wycieczki, dzieci mogły przetestować czy rzeczywiście substancje zawarte w czekoladzie poprawiają nastrój, rozjaśniają umysł i dodają energii. Zdecydowanie mogę potwierdzić te niezwykłe właściwości czekolady. W tym dniu nie widziałam smutnych ani pozbawionych energii uczniów klasy IIB.

Reasumując na czwartkowej wycieczce było przesłodko!!

W imieniu swoim i dzieci dziękuję Pani Sylwii, mamie Wiktorii Pawlak, za zorganizowanie i zasponsorowanie zarówno wycieczki do fabryki bombek  jak i czekolady.

Wychowawca klasy IIb

Paulina Małasiewicz

Kolejny sukces na zawodach Taekwondo.

07 grudnia 2013r. w Śremie odbył się Finał Ligi Taekwondo XIII WESOŁEK 2013.

Zakończył się on sukcesem uczennicy klasy Ia – Anny Pawłowskiej, która zdobyła aż dwa medale:

- brązowy - w konkurencji sprawnościowej,

- brązowy - w walkach.

Serdecznie gratulujemy Ani osiągnięć i życzymy dalszych sukcesów.

Zachęcamy pozostałych zawodników sekcji Taekwondo działającej w naszej szkole do udziału w zawodach.

W środę 4 grudnia klasę IIIa odwiedził niezwykły gość. W długiej niebieskiej sukni, z kapeluszem na głowie i walizką pod pachą w sali pojawiła się podróżniczka. Tą podróżniczką była pani Krystyna Adamczak, która swą ciekawą opowieścią przeniosła nas do Indii, gdzie żył pewien 10-letni chłopiec. Kiedy zginął mu dziadek, chłopiec musiał przejąć jego obowiązki i nauczyć się zawodu kornaka, czyli poganiacza słoni...

Piękna i wzruszająca opowieść o przyjaźni małego chłopca i słonia o imieniu Birara, skłoniła wszystkich do refleksji i spowodowała, że większość uczniów naszej klasy wyposażonych w książkę Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego z zapałem zaczęło ją czytać już na przerwie pomiędzy lekcjami.

Pani Krystyna zachęcała uczniów do częstego sięgania po książki oraz zapraszała do odwiedzania księgarni. Nasz gość jest właścicielem księgarni "Z Bajki"która znajduje się na osiedlu Wichrowe Wzgórze w Poznaniu.

Wycieczka do Fabryki Bombek

Święty Mikołaj zaskoczył dzisiaj drugoklasistów swoim niezwykłym prezentem. Zaskoczeni uczniowie do samego końca nie wiedzieli, że jadą na wycieczkę autokarową do Fabryki Bombek w Gnieźnie.
Podziwiali tam ogrom pracy włożony w tworzenie cudownych bombek. Zwiedzali kolejne hale tj.: „dmuchalnię”, gdzie szklana rurka zmieniała się w okrągłą kulę o różnorodanych rozmiarach. Następnie w „srebrzalni” zobaczyły jak zasrebrza się szklane ozdoby za pomocą związku azotanu srebra. Potem udały się do najciekawszej sali – „dekoratorni”. Tu powstają dopiero prawdziwe dzieła! Wszystkie bombki malowane są w tradycyjny sposób, zachowując ręczny charakter wytwarzania. Praca ta wymaga niezwykłej precyzji, trudu i poświęcenia. Po wyjściu z dekoratorni czekała je wizyta w sklepie, gdzie obejrzały rozmaite wzory bombek, które zostały wyprodukowane w fabryce. Znajdują się tam piękne i fantazyjne oryginalnie malowane wzory oraz całe krajobrazy na najrozmaitszych kształtach bombek. Drugoklasiści wrócili zadowoleni, pełni wspaniałych wrażeń, a na koniec każde dziecko otrzymało bombkę ze swoim imieniem w bardzo estetycznym opakowaniu.

         
Bardzo serdecznie dzięujemy temu Wyjątkowemu Mikołajowi w imieniu swoim i dzieci :)

We wtorek 3 grudnia obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych. W tym roku również nasza szkoła postanowiła nieco bardziej pochylić się nad kwestią niepełnosprawności. W związku z powyższym postanowiliśmy zaprosić wyjątkowego gościa. Była nim Pani Mirka. Mama trojga dzieci, szczęśliwa żona, wielbicielka zwierząt, aktywistka społeczna, osoba niepełnosprawna ruchowo poruszająca się na wózku.

Pani Mirka odwiedziła pierwszoklasistów, aby opowiedzieć im o swoim codziennym życiu, o trudnościach jakie napotyka w związku ze swoją  niepełnosprawnością, lecz przede wszystkim o swoich sukcesach i radościach codziennego dnia.

Dzięki spotkaniu uczniowie dowiedzieli się na czym polega niepełnosprawność oraz w jaki sposób można pomóc osobie niepełnosprawnej. Chętni uczniowie mogli przekonać się, że poruszanie na wózku wcale nie jest takie proste.

Celem spotkania było wywołanie dyskusji na temat niepełnosprawności. Mali uczniowie, choć początkowo troszkę onieśmieleni zadawali mnóstwo bardzo mądrych pytań, na które nasz gość odpowiadał bardzo chętnie.

Mamy nadzieję, że dzięki spotkaniu, które nie jest ostatnim w tym roku szkolnym zrobiliśmy duży krok w drodze ku zrozumieniu i integracji.

Po spotkaniu z pierwszoklasistami Pani Mirka spotkała się z przedstawicielami Szkolnego Klubu Wolontariusza. Rozmowa dotyczyła potrzeb osób niepełnosprawnych. Spotkanie zainspirowało wolontariuszy do kolejnych akcji.

3 GRUDNIA
MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Często niepełnosprawność kojarzy się z barierami… Szczególnie trudno jest usunąć te ukryte w społecznej mentalności, w naszej kulturze, małej wrażliwości, empatii i upowszechnionych stereotypach. Bariery tkwią też często w osobach niepełnosprawnych. Wynikają z kompleksów i lęków przed odbiorem społecznym. Trudno jest z tym walczyć, trudno usuwać… Jednak zawsze warto próbować. Dostrzegajmy osoby niepełnosprawne na co dzień
i pomagajmy im żyć razem z nami. Tak jak wszyscy, potrzebują oni miłości, zrozumienia i pomocy. Bądźmy tego świadomi i starajmy się wyciągać pomocną dłoń. Zmieniajmy nasze otoczenie, sposób myślenia oraz patrzenia na siebie nawzajem oraz na innych ludzi. Bądźmy tolerancyjni.

 

            Dlaczego nie mówimy o tym, co nas boli otwarcie
            Budowa ściany wokół siebie - marna sztuka
            Wrażliwe słowo, czuły dotyk wystarczy
            Czasami tylko tego pragnę, tego szukam
       
            Na miły Bóg, życie nie po to tylko jest, by brać
            Życie nie po to, by bezczynnie trwać
            I aby żyć siebie samego trzeba dać

            Problemy moje, twoje, nasze, boje, polityka
            A przecież każdy włos jak nasze lata policzony
            Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień, niech rzuci
            Daleko raj, gdy na człowieka się zamyka
                  
                                                    Stanisław Sojka ,,Tolerancja”

 

                                                                                                                              Monika Kurkiewicz

Dyskoteka andrzejkowa

27 listopada odbyła się szkolna dyskoteka andrzejkowa. Tańczyły klasy 4, 5 i 6. Wszyscy dobrze się bawili, nawet ci, którzy z początku nie tryskali entuzjazmem, później rozkręcili się tak, że nie chcieli zejść z parkietu. Andrzejkową atmosferę przywołały wróżby. Przy trzech stoiskach mogliśmy poznać swoją przyszłość. Najpierw przekłuwając serduszko szpilką, poznaliśmy imię swojej drugiej połówki, później losowaliśmy karteczkę z nazwą zawodu, który będziemy wykonywali w przyszłości oraz stanem cywilnym. Natomiast przy ostatnim stoisku pod magicznymi kubeczkami, była ukryta cała prawda o jakości naszego życia. Dyskotekę można zaliczyć do udanych! Opiekunami były panie: Justyna Lisik i Beata Stempczyńska. B.S.

Dnia 29 listopada w szkole działy się niezwykłe rzeczy! W oknach było widać błyski a w oddali gdzieś się niosły dziwne czary. Kto to widział? kto to wie? co w tej szkole działo się?

W klasach III oraz IV dzieci nagle się zmieniły, w prawdziwych aktorów przeobraziły.  Ci aktorzy pięknie grali, a całe przedstawienie "Wróżby dziś i jutro" nazwali. To wszystko były dla zerówki starania, gra aktorska i wyzwania. Lecz najmłodsi też nie próżnowali, własny układ taneczny w podzięce za występ zaprezentowali a przy tym głośno śpiewali.

W sali obok, tuż za ścianą tańców też nie było mało. Uczniowie z klas I i II w rytm muzyki się ruszali i układ choreograficzny z nauczycielkami wykonali. Również dzieci, ten kto chciał mógł konkursów odkryć szał, a za ładny udział w grze moc prezentów otrzymywało się.  

W obu salach zabawy było co nie miara. Dzięki naszym Czarodziejkom i Czarodziejom na szkolnych ławkach pojawiły sie przepyszne ciasta i ciasteczka i słodkości. Przy ich jedzeniu było chyba najwięcej radości! Dzieci wiele wróżb poznały, o przyszłości dowiedziały. A kto widział i kto wie, co w tej szkole działo się niech zachowa to i czeka jak nadejdzie taki dzień, w którym wszystko spełni się.

         Hokus pokus, czary mary niech przez tą andrzejkową noc wróżby spełnią swoją moc!    

Z Tymoteuszem wśród ptaków

W piątek 29 listopada klasy trzecie nie opuszczając szkolnych sal przeniosły się na deski teatru... Za pośrednictwem Internetu (projekt i.teatr dla szkół) obejrzały przedstawienie pt. „Tymoteusz wśród ptaków” na żywo wystawiane przez Teatr im. H. Ch. Andersena.

Bohater spektaklu – Miś o imieniu Tymoteusz, mieszkający z tatą w lesie opiekuje się podrzuconym przez kukułkę jajkiem. Pomimo przeciwności losu i niebezpieczeństwa ze strony Lisicy – Tymoteusz do końca wysiaduje jajko, a gdy wykluwa się z niego pisklę – dba o nie jak o własne.

Ta zabawna historia o przyjaźni i odpowiedzialności uczy najmłodszych tolerancji i wytrwałości w dążeniu do celu.

Trzecioklasiści z zaangażowaniem śledzili losy Tymoteusza i tylko dźwięk dzwonka pomógł im powrócić do szkolnej rzeczywistości.   

W poniedziałek, 25 listopada wczesnym świtem do naszej szkoły przyjechali studenci z Instytutu Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Celem wizyty było spotkanie z uczniami w ramach projektu Aktywny Mały Uniwersytet Latający (AMUL ). Szkoła w Wirach była kolejną po Szkole w Plewiskach placówką w naszej Gminie, do której „przyleciał” AMUL.

18 studentów przygotowało aż 12 różnych tematów zajęć z zakresu psychologii, fizyki , chemii i przyrody. Starsi uczniowie dowiedzieli się na przykład, jak dbać o higienę mózgu, w jaki sposób projektuje się strony internetowe oraz jak usprawnić pamięć wykorzystując mnemotechniki. Młodsi eksperymentowali z artykułami spożywczymi, zgłębili tajemnice iluzji oraz dowiedzieli się „co nieco” o zwierzętach z tropików i pustyń. Te ostatnie wzbudziły najwięcej emocji, ponieważ głównym ich bohaterem była prawdziwa jaszczurka, a dokładniej Agama Brodata, która nie tylko była obiektem do podziwiania zza szyby terrarium. Można było jej dotknąć, potrzymać na ramieniu i poobserwować podczas posiłku. Trzy godziny zajęć nasi uczniowie spędzili bardzo efektywnie, dlatego już dziś liczymy na więcej tego rodzaju spotkań w przyszłości.

Na zajęciach w ramach projektu nie kończy się nasz kontakt ze szkolnictwem wyższym. Dzięki współpracy z Instytutem Psychologii UAM studenci, podopieczni Pani prof. dr hab. Anny Izabeli Brzezińskiej, będą mieli okazję zdobyć nowe umiejętności i ugruntować swoją wiedzę teoretyczną podczas zajęć praktycznych w Naszej szkole.

              

Już niebawem, w Naszej szkole odbędą się warsztaty edukacyjne dla rodziców i dziadków, do udziału w których zapraszaliśmy podczas zebrania z rodzicami. Wkrótce skontaktujemy się z osobami, które wyraziły chęć udziału w zajęciach.

Mamy Patrona!

Pragniemy ogłosić, że w drugim, decydującym etapie głosowania na Patrona Szkoły,

wolą wyborców Patronem Szkoły Podstawowej w Wirach zostali:

 

 „Powstańcy Wielkopolscy” 

 

Warsztaty języka angielskiego w Wirach.

Nauka języka to nie tylko nudne zakuwanie słówek, czy rozwiązywanie testów. Może być inaczej i może być ciekawie. Z piątku na sobotę uczniowie naszej szkoły zaprosili na wspólne nocowanie "po angielsku" uczniów ze szkoły w Plewiskach.

Motywem przewodnim naszego spotkania było bliższe poznanie zwyczajów i tradycji panujących w krajach anglojęzycznych. Warsztaty rozpoczęliśmy od podziału na grupy i ich krótkiej prezentacji. Następnie oglądaliśmy filmy, podczas których dowiedzieliśmy wielu ciekawych informacji o najpopularniejszych świętach angielskich. To wszystko bardzo zaostrzyło nasze apetyty i szybko udaliśmy się do stołówki, gdzie zjedliśmy pyszną i samodzielnie przygotowaną kolację. Ponadto każda grupa miała za zadanie opisać spożywany przez siebie posiłek, gdyż przez całe warsztaty grupy zbierały punkty, które na zakończenie miały wyłonić zwycięzcę.

Punktem kulminacyjnym piątkowego wieczoru było wspólne pieczenie pierniczków i ich fantazyjne ozdabianie. Wałki poszły w ruch i panie nie nadążały z obsługą piekarników. Było gorąco i smacznie, a wszystkie pierniczki zniknęły w naszych brzuchach. Trzeba było te kalorie spalić przed spaniem więc pani Krystyna, nauczycielka języka niemieckiego ze szkoły w Plewiskach, zaprosiła uczniów na wspólny taniec. Tam to  się dopiero działo, sala okazała się za mała, bo każdy chciał potańczyć. A kto chciał wytężyć nieco swój umysł mógł zagrać w gry planszowe po angielsku.

Przyszła pora na spanie i na parkiety wkroczyły karimaty i śpiwory, ale byli też tacy szczęśliwcy, którym rodzice gotowe posłania poprzywozili. Ale poranna pobudka, ani dla jednych ani dla drugich nie był przyjemna. Sprzątanie na dzień dobry, śniadanie i przyszła pora na realizację drugiego ważnego punktu naszych warsztatów - przygotowanie plakatów i prezentacji o poznanych zwyczajach. W ruch poszły pędzle, kredki, a nawet kamera, bo niektórzy kręcili filmy albo przygotowywali przedstawienie na żywo. Potem krótka prezentacja  i kolejne zadania w grupach, tym razem przygotowane przez nauczycieli z Plewisk.

Na koniec szybkie podliczenie punktów, bo czas ucieka, wyłonienie zwycięzców i rozdanie nagród. Jeszcze tylko wspólne zdjęcie i czas powiedzieć do widzenia.

Dziękuję współorganizatorom pani Katarzynie Wawrzyniak oraz pani Joannie Ostrowskiej, a także wszystkim nauczycielom ze Szkoły Podstawowej w Plewiskach, za poświęcenie swojego czasu na przygotowanie licznych zadań i konkursów oraz wszystkim uczniom biorącym udział w warsztatach. Zapraszamy do nas ponownie.                                                                                                     

Izabela Witkowska

Szanowni Państwo.

25 listopada br. podczas zebrania z rodzicami odbędzie się II tura głosowania, w której wyłoniony zostanie patron naszej szkoły.W związku z tym prosimy o zapoznanie się z sylwetkami następujących kandydatów: Arkady Fiedler,Powstańcy Wielkopolscy,Kazimierz Nowak. Wszelkie informacje dostępne są na stronie internetowej szkoły.

W dniach 4-5 listopada 2013r. przeprowadzone zostały wybory kandydatów na Patrona Szkoły Podstawowej w Wirach.

Zgodnie z wolą społeczności szkolnej: uczniów, rodziców oraz nauczycieli i pracowników szkoły na Patrona Szkoły Podstawowej w Wirach, w wyniku głosowania, zostało wyłonionych trzech kandydatów:
 

 

 

 

Arkady Fiedler

 

 

 

 

 

 

Powstańcy Wielkopolscy

 

 

 

 

 

 

 

 Kazimierz Nowak

Obraz przedstawiający słoneczniki jest jednym z najbardziej znanych dzieł holenderskiego malarza Vincenta van Gogha. Kwiaty te symbolizowały radość życia i idealizm. Sam artysta uważał, że słoneczniki oddziaływają tak samo, jak gotyckie witraże w oknach kościołów.

Owe słoneczniki posłużyły za inspirację dla naszych szkolnych artystów. Konkurs plastyczny cieszył się ogromnym zainteresowaniem wśród dzieci. Do organizatorów wpłynęło ponad 60 najróżniejszych prac wykonanych różnymi technikami, jak np. collage, malowanie na płótnie, pastele, wyklejanki. Nie zabrakło także prac przestrzennych. Spośród wszystkich prac wybrano i nagrodzono następujących uczestników:

W kategorii klas 0-I:

I miejsce – Marta Kruk kl. Ia

II miejsce – Amelia Strózik kl. Ia

III miejsce – Alicja Godlewska kl. Ib

W kategorii klas II-III:

I miejsce – Kinga Iskrzak kl. IIa

II miejsce – Natalia Witkowska kl. IIIa

III miejsce – Jagoda Borowiak kl. IIIb

Przyznane zostały także wyróżnienia dla:

Inez Salej kl. IIIa

Antoniny Chmielewskiej kl. IIIc

Izabeli Przybylskiej kl. IIIc

Zuzanny Stężyckiej kl. IIb

Anny Pawłowskiej kl. Ia

Agnieszki Lis kl. 0b

Wszystkie prace konkursowe można podziwiać na szkolnym korytarzu. Ich słoneczne kolory rozświetlają szarugę jesiennych dni.

Konkurs zorganizowały:

Paulina Małasiewicz

Marta Sobczak

W czerwcu tego roku nasza szkoła rozpoczęła współpracę z włoską szkołą w Nowarze. Na początku były oficjalne zaproszenia do współpracy, a od września swój udział w projekcie rozpoczęli uczniowie klas szóstych. Za nami już wiele wspólnych spotkań podczas których doskonalimy nasze umiejętności językowe. Dnia 19 listopada miało miejsce pierwsze spotkanie z naszymi włoskimi przyjaciółmi przez skype.

Początkowo uczniowie byli trochę speszeni występując przed kamerą i opowiadając o sobie, ale wkrótce wspólne zainteresowania dzieci, przełamały lody. Każdy z uczniów (12 osób bierze udział w projekcie) miał możliwość przedstawienia siebie  dzieciom ze szkoły w Nowarze. Wszyscy najchętniej opowiadali o swoim hobby i sposobach spędzania wolnego czasu. Opowiedzieliśmy też trochę o naszej szkole i miejscowości.

Włoscy uczniowie zrewanżowali nam się tym samym, mówiąc o tym co ich interesuje i  czego uczą się w szkole. Spędziliśmy całą godzinę bardzo owocnie i już umówiliśmy się na kolejne spotkanie przed świętami. Będziemy chcieli wymienić się wrażeniami jak każdy z nas spędza Święta Bożego Narodzenia. Do usłyszenia.

                                                                                                                           Koordynator projektu: Izabela Witkowska

Międzyszkolny Konkurs Plastyczny Barwy jesieni

Bardzo serdecznie dziękuję wszystkim małym artystom za udział w konkursie i poniżej czym prędzej spieszę przekazać wyniki z obrad jury, które z wielkim trudem wyłoniło najlepsze prace:

Kategoria: 0-I

I miejsce- Amelia Strózik - Ia SP Wiry

II miejsce- Filip Malinowski - Ia SP Wiry

III miejsca- Natalia Płachecka - 0d SP Komorniki

Kategoria: II-III

I miejsce Zuzanna Hildebrandt - IIIa SP Komorniki

II miejsce Zofia Wilak - IIId SP Komorniki

III miejsce Nina Pomykalska IIIa SP Wiry

III miejsce Jan Ratajczak- II SP Chomęcice

 

Serdecznie gratulujemy!

Dnia 11 Listopada uczniowie naszej szkoły uczcili Dzień Niepodległości uczestnicząc w uroczystych obchodach święta w Komornikach. Od wielu już lat po uroczystej mszy świętej za Ojczyznę odprawianej w kościele w Komornikach ma miejsce uczczenie pamięci osób, które poległy walcząc o wolność  naszego kraju w Ogrodzie Pamięci w Komornikach. Po odśpiewaniu hymnu i wysłuchaniu krótkiej przemowy o randze Święta Niepodległości, odbyło się składanie wiązanek pod pomnikami pamięci.

W tym roku została również odsłonięta tablica pamiątkowa, upamiętniająca walczących w Powstaniu Styczniowym. Licznie zebrani goście, władze gminy  i mieszkańcy oddali cześć poległym za Ojczyznę.

Przy okazji święta wspomniano również o ogromnym znaczeniu jakie miało dla naszego kraju Powstanie Wielkopolskie. Ponieważ zbliża się 95-ta rocznica wybuchu powstania, samorząd uczniowski naszej szkoły złożył również hołd powstańcom przy tablicy pamiątkowej w naszej miejscowości. Niech to będzie mała lekcja historii naszej gminy i regionalnego patriotyzmu.

                  Lekcja patriotyzmu w SP Wiry

8 listopada uroczystym apelem społeczność naszej szkoły uczciła 95 rocznicę Odzyskania Niepodległości. W tym roku oprawą artystyczną zajęły się klasy drugie. Za pomocą pantonimy przedstawiono trzech zaborców dzielących się Polską.

 

Były patriotyczne wiersze, zaśpiewano Płynie Wisłą płynie, zagrano na dzwonkach hymn państwowy oraz zatańczono Krakowiaka. Rekwizyty i kostiumy uatrakcyjniły całe widowisko. Nie zabrakło także dekalogu współczesnego patrioty. Lekcja historii w wykonaniu drugoklasistów bardzo zainteresowała zebranych widzów. Dzieci z klas drugich udowodniły, że nawet tak trudne tematy jak Odzyskanie Niepodległości mogą być z powodzeniem podejmowane przez najmłodszych. Tego typu uroczystości są wspaniałą formą upamiętnienia przeszłości oraz okazją do krzewienia patriotyzmu wśród dzieci.

 

Organizatorzy:

Paulina Małasiewicz, Renata Górna, Agata Mulkowska - Karoń

Bądźmy uważni, bądźmy ostrożni... 

 

„Czy to duże miasto, wioska czy osada, kto uważnie chodzi, ten pod nic nie wpada...” Słowami tej piosenki uczniowie klasy IIIa rozpoczęli przedstawienie dla najmłodszych uczniów naszej szkoły.

W październiku br. trzecioklasiści zaprosili zerówkowiczów wraz z wychowawcami na krótką inscenizację pod hasłem „Bądź bezpieczny na drodze”. Poprzez piosenkę, pokaz i kolorowe rekwizyty starsi uczniowie w humorystyczny sposób przekazali zasady bezpiecznego poruszania się po drogach. Młodsi uczniowie, śledząc przygody roztargnionego Jacka mogli utrwalić zasady bezpieczeństwa na ulicy. Znak drogowy „Przejście dla pieszych” i sygnalizator świetlny nawoływały do rozwagi i czuwały nad właściwym przechodzeniem przez ulicę, co przecież nie jest trudną sprawą „najpierw spójrzmy w lewo, potem spójrzmy w prawo...”. Bo przecież ostrożności nigdy za wiele.

Na koniec zerówkowicze podziękowali starszym kolegom gromkimi brawami.

Marta Sobczak

Drodzy Rodzice

Nasza szkoła ubiega się o nadanie imienia. W związku z tym chcielibyśmy przedstawić Państwu 6 propozycji. Prosimy o zapoznanie się z krótkimi charakterystykami postaci  i wybór jednej z nich. W pierwszej turze głosowania zostaną wyłonieni 3 kandydaci na patrona. Głosowanie odbędzie się w dniach 4 – 5 listopada br. Wypełnione karty do głosowania (zostaną one przekazane Państwu za pośrednictwem dzieci) należy wrzucać do urny znajdującej się w holu szkoły.

 

SYLWETKI KANDYDATÓW NA PATRONA SZKOŁY

Powstańcy Wielkopolscy - uczestnicy jedynego w historii zwycięskiego polskiego powstania stanowią istotny element naszej historii regionalnej, lokalnej czy prywatnej.

Początek Powstania Wielkopolskiego związany jest z przyjazdem do Poznania Ignacego Paderewskiego, nastrojami patriotycznymi wśród Wielkopolan i gwałtowną  reakcją Niemców. Powstanie przeciwko niemieckiemu zaborcy objęło całą Wielkopolskę. W niektórych regionach toczyły się bardzo krwawe boje. Większość terenów naszego regionu została odzyskana przez Polaków. Walki zakończyły się 16 lutego 1919 w Trewirze.

O włączeniu  Wielkopolski do Polski zadecydowano ostatecznie na Konferencji w Wersalu 28 czerwca 1919.    Do podjęcia takiej a nie innej decyzji  przyczyniło się właśnie zwycięskie Powstanie Wielkopolskie. Wielkopolanie postawili społeczność międzynarodową przed faktem dokonanym – odebrali Niemcom swą ziemię.

Nasi przodkowie imponują nam tym, że ich działanie okazało się efektywne.  Powstańcy Wielkopolscy są nam tym bardziej bliscy, że byli to zwykli ludzie, mieszkający również w naszej  miejscowości, nasi przodkowie. Ci zwykli ludzie potrafili zachować się w sposób niezwykły – poświęcić życie  dla sprawy niepodległości  i to nie tylko swego regionu. Wielu z nich walczyło także podczas wojny polsko – bolszewickiej w 1920 roku.

W Wirach istniało przed II wojną światową Koło Weteranów Powstań Narodowych. Tutaj mamy tablicę upamiętniającą czyn powstańczy.

 

Arkady Fiedler  (1894 – 1985), pisarz i podróżnik, syn poznańskiego poligrafa i wydawcy.  Urodził się w Poznaniu, zmarł w Puszczykowie. Studia filozoficzne i przyrodnicze odbył na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz uniwersytecie w Poznaniu. W latach 1918- 1919 brał udział w Powstaniu Wielkopolskim i należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.  W czasie II wojny światowej walczył w polskiej armii na Zachodzie.  Przez Francję dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie spotkał polskich lotników walczących w Bitwie o Anglię. Ich bohaterskie dokonania opisał w książce „Dywizjon 303”.

W 1936 roku otrzymał nagrodę literacką miasta Poznania i Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. W 1957 Fiedler po raz drugi został laureatem nagrody literackiej miasta Poznania, a w 1978 - nagrody państwowej I stopnia. W 1969 otrzymał najsympatyczniejsze odznaczenie - Order Uśmiechu.

Pisarz odbył 30 wypraw i  podróży. Zwiedził południową Brazylię, Amazonię, Tahiti, Meksyk, Indochiny, Madagaskar, Kanada, Syberia, kilkakrotnie odwiedził Afrykę Zachodnią. Swoje doświadczenia z podróży opisał w licznych książkach, np. „Ryby śpiewają w Ukajali”, „Dzikie banany", „Piękna straszna Amazonia", „Madagaskar okrutny czarodziej", „Spotkałem szczęśliwych Indian".

Przywiezione z Brazylii liczne zbiory zoologiczne i botaniczne bezinteresownie podarował Muzeum Przyrodniczemu w Poznaniu. W  1974 pisarz zachęcony namowami czytelników stworzył wraz z rodziną prywatne muzeum podróżniczych trofeów w swym puszczykowskim domu.

 

Klaudyna z Działyńskich Potocka urodziła się w  1801 roku w Kórniku w zasłużonej dla Ojczyzny rodzinie Działyńskich. Związana była również z Konarzewem.

Klaudyna sama była wielką patriotką, dla niepodległości kraju poświęciła majątek, czas, zdrowie i życie.

Po wybuchu Powstania Listopadowego - w 1830 w Warszawie - przekradła się przez granicę  razem z inną społeczniczką Emilią Sczaniecką  do Królestwa Polskiego. Tam opiekowała się rannymi i chorymi na cholerę. Przygotowywała środki opatrunkowe, tworzyła szpitale dla rannych w bitwie.

Według przekazów w nocy po bitwie pod Olszynką Grochowską zbierała rannych z pobojowiska, nie zważając    na ich narodowość i udzielała pomocy. Opiekowała się chorymi na panującą wówczas cholerę.

Po upadku powstania została ukarana przez władze pruskie konfiskatą majątku. Musiała opuścić Ojczyznę. Udała  się na emigrację do Drezna. Spotkała tam między innymi Adama Mickiewicza i jego ciężko chorego przyjaciela – uczestnika powstania - Stefana Garczyńskeigo.  Za granicą słynęła ze wspomagania polskich emigrantów – przeznaczyła na to swoje kosztowności, wspomagała prasę emigracyjną. 

Te wszystkie działania i prace przyczyniły się do jej choroby i śmierci.  Klaudyna zmarła w Genewie w 1836 roku w wieku 35 lat. Klaudyna jest przykładem kobiety silnej duchem, pomysłowej w czynieniu dobra, wyszukiwaniu środków na poprawę doli rodaków i sytuacji Polski odpowiednio do czasu i potrzeby.

W dzisiejszych czasach, gdy często ludzie  majętni trwonią czas i pieniądze na sprawy nieistotne, przykład Klaudyny stanowi wyzwanie.

 

Emilia Waśniowska (1954 – 2005) - poetka, prozaik, autorka książek dla dzieci, krytyk literacki, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Poznanianka, z Wielkopolską związana z dziada pradziada. Studiowała polonistykę na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza i, jak sama wspomina, pisała „cichaczem”, nie ujawniając się wcale. Zadebiutowała dopiero po uzyskaniu dyplomu, posyłając swe wiersze do Tygodnika Powszechnego. Po ukończeniu studiów długo          nie mogła znaleźć zatrudnienia. Do szkoły trafiła przez przypadek i od razu zakochała się w tej pracy. Była nauczycielką języka polskiego w podstawówce i liceum. Od roku 1992 była dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 34 w Poznaniu. Tej szkole oddała całe swoje serce. Organizowała akcje popularyzujące czytelnictwo i zachęcała dzieci do samodzielnych prób twórczych.

 Współpracowała ze Świerszczykiem, Misiem i Płomyczkiem, gdzie publikowała swoje pierwsze wiersze dla dzieci. W najtrudniejszym okresie swojego życia, w czasie choroby, stworzyła niezwykłe, wzruszające liryki dla dorosłych ujęte   w tomik Nie obrażam się na Boga. Wyróżniono go w Poznańskim Przeglądzie Nowości Wydawniczych Książka Zimy 2003/2004.

Emilia Waśniowska jest autorką ponad stu piosenek dla dzieci, śpiewanych przez zespoły dziecięce, m.in. poznańskie Łejery i szczecińskie Serduszka. Jej utwory są znane wielu młodym czytelnikom, bowiem publikowane są        w podręcznikach do języka polskiego. W 2010 roku w plebiscycie ogłoszonym przez Polska The Times. Głos Wielkopolski Emilia Waśniowska została wybrana Wielkopolanką Stulecia.

 

Kazimierz Nowak – podróżnik, reporter, fotograf, humanista. Urodził się 11 stycznia 1897 roku w miejscowości Stryj na Podolu. Po pierwszej wojnie światowej przeprowadził się do Poznania, gdzie założył rodzinę i podjął pracę w towarzystwie ubezpieczeniowym. W czasie kryzysu postanowił wyjechać z kraju, by jako korespondent prasowy i fotograf zarabiać na utrzymanie rodziny. W latach 1931-1936 odbył samotną podróż po Afryce, trasą z Trypolisu na Przylądek Igielny i z powrotem na północ do Algieru. Przemierzył łącznie 40 tyś km, w tym głównie rowerem, a także pieszo, konno, czółnem oraz na wielbłądzie.

Swoją podróż opisał w reportażach publikowanych na bieżąco w polskich i zagranicznych czasopismach. Jego relacje były niezwykle autentyczne. Wbrew obowiązującej w tych czasach kolonialnej ideologii, poznawał i opisywał przyrodę i kulturę afrykańską z niezwykłą wrażliwością przy jednoczesnym zachowaniu ogromnego szacunku dla jej mieszkańców. Po powrocie do kraju organizował pokazy zdjęć i prelekcje o Afryce.

Nigdy jednak nie napisał książki- nie zdążył. Zmarł rok po powrocie do kraju na zapalenie płuc, które było powikłaniem po licznych chorobach tropikalnych.

Historia Kazimierza Nowaka na wiele lat uległa zapomnieniu do czasu gdy Łukasz Wierzbicki zebrał relacje prasowe w książce „Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd”. Książkę tę Ryszard Kapuściński uznał za klasykę polskiego reportażu. Młodzi czytelnicy doczekali się także książki o przygodach tego nieustraszonego podróżnika. „Afryka Kazika” autorstwa Łukasza Wierzbickiego to bajkowa wersja przygód poznańskiego podróżnika.

Kazimierz Nowak jest przykładem na to, że dzięki konsekwencji w działaniu, wierności przekonaniom, traktowaniu otaczającego świata z szacunkiem i życzliwością można zrealizować najzuchwalsze zamysły.

 

Edmund Bojanowski (1814-1871) - polski błogosławiony Kościoła katolickiego. Otrzymał staranne wychowanie w katolickiej rodzinie. W tej głęboko religijnej rodzinie pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne: cześć dla bohaterów narodowych oraz miłość do podzielonej przez zaborców Polski. Bojanowski studiował filozofię na Uniwersytetach we Wrocławiu i Berlinie. Ze względu na chorobę (gruźlica) studiów nie ukończył, co zniweczyło jego marzenia o kapłaństwie.

Lata 1839 - 1868 to czas działalności apostolskiej Bojanowskiego wśród ludu wiejskiego. Jako osoba świecka założył ochronkę w Podrzeczu i  Bractwo Ochroniarek. W Grabonogu  „Dom miłosierdzia” dla sierot, a także apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. W trakcie trwania epidemii cholery, która nawiedziła Gostyń w roku 1849r., pielęgnował chorych   z narażeniem własnego życia. Dzięki temu zyskał miano „drugiego Wincentego a’Paulo”.

3 maja 1850 roku założył Zgromadzenie Zakonne Sióstr Służebniczek Maryi Niepokalanej, które jest najliczniejszym i najpopularniejszym zakonem żeńskim w Polsce

Bojanowski wyróżniał się także talentem pisarskim. Jego publikacje ukazywały się w czasopismach Przyjaciel Ludu (1834 – 1849), Marzanna oraz roczniku Melitele. Prowadził też własną działalność wydawniczą. Najciekawszą jego inicjatywą w tej dziedzinie było Pokłosie. Periodyk publikujący utwory krajowych i zagranicznych poetów romantycznych, z którego korzyści materialne przekazywane były na rzecz sierot. W Pokłosiu znalazły się, między innymi, utwory: A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego, C. K. Norwida, A. Fredry, T. Lenartowicza, K. Ujejskiego, F. Morawskiego.

Ostatnie miesiące życia Edmund Bojanowski spędził na plebanii swego przyjaciela w Górce Duchownej.

Beatyfikacja Edmunda Bojanowskiego miała miejsce 13 czerwca 1999 r., podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski.

E. Bojanowski to opiekun najsłabszych i pogardzanych przez innych. Patriota, społecznik i apostoł ludu wiejskiego. To wzór jednoczenia ludzi wokół dobra.