W grudniu 2018 roku nasza szkoła rozpoczęła współpracę z Towarzystwem Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Zbieraliśmy słodycze dla dzieci z polskich szkół na Wileńszczyźnie. Dary te „dojechały” 6.12. na „Mikołaja”.
W połowie maja czworo uczniów naszej szkoły wraz z opiekunką wzięło udział w pięciodniowym wyjeździe „Szlakiem żołnierzy niezłomnych na Wileńszczyźnie”.
Oprócz wizyty na niezapomnianej Rossie i Antokolu – cmentarzu, na którym spoczywają żołnierze wojny polsko – bolszewickiej 1920 roku, odwiedziliśmy Kalwarię Wileńską - miejsce poświęcone wywiezionym i pomordowanym za władzy sowieckiej Polakom.
Przygnębiające wrażenie zrobiło na nas więzienie NKWD/KGB przy ulicy Ofiarnej w Wilnie. Zamęczonych tam ludzi chowano w bezimiennych dołach w parku Tuskulanum. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych ekshumowano szczątki około 730 osób i pochowano w specjalnie pobudowanym kolumbarium. Znajduje się tam około 700 bezimiennych skrzynek oznaczonych jedynie numerami.
Podobne przeżycia mogły towarzyszyć również w Ponarach – miejscu „likwidacji” Żydów i Polaków.
Wreszcie w przedostatnim dniu naszego pobytu pojechaliśmy na południową część Wileńszczyzny przy granicy z Białorusią. Na wiejskich cmentarzach widzieliśmy groby żołnierzy AK. Tutaj, jak i wszędzie poprzednio paliliśmy znicze, składaliśmy wiązanki kwiatów czy zakładaliśmy biało – czerwone wstęgi.
Kontakt z ludźmi, którzy mimo trudności i przeciwności starają się zachować język, kulturę i pamięć o poległych za Polskę był bardzo przemawiający i wzruszający. Polacy na Litwie nie wstydzą się przywiązania do tego, co polskie.
Poruszające były opowieści na temat żołnierzy wyklętych działających na Litwie – o jednym z nich usłyszeliśmy podczas uczniowskiej prezentacji w Gimnazjum im. Jana Pawła II. Wszystkich wzruszył występ zespołu „Wilenka” ze szkoły im. W. Syrokomli. Szczególnie poruszyło nas wykonanie piosenki „Orzeł Biały. Dzieciom Warszawy – 1944”. Teledysk można znaleźć na kanale you tube.
Była to dla nas praktyczna lekcja patriotyzmu i historii. Poznawaliśmy czasy zaborów, czasy prześladowań okupacji niemieckiej i sowieckiej. wreszcie mogliśmy podreptać śladami polskich romantyków i zobaczyć miejsca – uwięzienia autora „Dziadów” – klasztor bazylianów, celę Konrada, dom, w którym powstawała „Grażyna”, Uniwersytet Wileński, czy cmentarz w Solecznikach, gdzie Mickiewicz zobaczył obrzęd dziadów po raz pierwszy. Z hotelu mieliśmy bardzo blisko do Ostrej Bramy, którą również nawiedzaliśmy. Uczestniczyliśmy tam w polskiej mszy.
Atmosfera wyjazdu była wspaniała a jej uczestnicy wyrażali szczery podziw dla naszej młodzieży, która zawsze śpieszyła z pomocą przy zapalaniu zniczy, przygotowywaniu wiązanek.
Możemy być dumni z zachowania naszych uczniów, którzy zaprezentowali naszą szkołę od najlepszej strony i byli jej wspaniałymi promotorami.
Myślę, ze to dopiero początek naszej owocnej współpracy z Towarzystwem Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Warto go podtrzymywać, by przeżyć niezapomniane lekcje historii i patriotyzmu.
Wanda Rosińska